Wykorzystywane są do ochrony takich konstrukcji, jak: stalowe ścianki szczelne nabrzeży, stalowe pale stanowisk przeładunkowych w portach, pale dalb cumowniczych i odbojowych statków, stalowe zapory przeciwrozlewowe, itp. Montowane są na morskich platformach wydobywczych ropy naftowej i gazu ziemnego, gdzie dużo cięższe anody cynkowe z reguły nie są stosowane – duży ciężar anod cynkowych zwiększa naprężenia mechaniczne nóg platformy, zwiększając prawdopodobieństwo korozji naprężeniowej.

Anody aluminiowe wykonywane są ze stopów zawierających dodatki stopowe, które polepszają właściwości elektrochemiczne materiału anodowego, tj. wydajność prądową oraz potencjał anody.

Anody typu Al-Zn-In są stosowane najczęściej. Wg norm DNVGL-RP-B401 oraz NORSOK M-503 ten stop anodowy powinien zawierać 2,5–5,75% cynku oraz 0,015–0,040% indu. Norma EN 12496 przewiduje ilość tych dodatków stopowych na poziomie odpowiednio 2,0–6,0% oraz 0,010– 0,030 %.

Wydajność prądowa anod typu Al-Zn-In wg norm powinna być nie mniejsza niż 2500 Ah/kg (wg normy NORSOK M-503 nawet 2600 Ah/kg). Potencjał anod podczas pracy nie powinien być bardziej elektrododatni niż -1050 mV względem elektrody chlorosrebrowej.

Anody typu Al-Zn-In-Mg wykorzystywane są w niektórych zastosowaniach w USA, np. do ochrony ścianek szczelnych nabrzeży. Cechują się dodatkiem magnezu w ilości 0,5–1,0%, niską zawartością cynku w ilości 1,0–3,0%  oraz zawartością indu w ilości 0,20%. Normy europejskie nie przewidują dodatku Mg jako dodatku stopowego anod aluminiowych.

Wydajność prądowa anod typu Al-Zn-In-Mg wg normy NACE TM0190  powinna zawierać się w przedziale 2354–2742 Ah/kg. Potencjał anod podczas pracy nie powinien być bardziej elektrododatni niż -1032 mV względem elektrody kalomelowej, co odpowiada wartości -1078 mV względem elektrody chlorosrebrowej.